grimmask

d, (and að, Háv. 39), dep. to chafe, be furious; g. móti Guði, Fms. viii. 240; g. upp á heilaga kirkju, Thom. 6 (Ed.); hann byrsti sik ok grimmisk mjök (of a wild bear), Finnb. 248, Mar. 563; útan Þorbjörn, hann grimmask við hann fyrir allt saman, Háv. l. c.; hvárt mun þín reiði grimmask í gegn öllum mönnum, Stj. 329; grimmask á e-n, to rage against one, Pr. 402.